شعری که زندگی ست

در اطراف خانه ی من آن کس که به دیوار فکر می کند ، آزاد است. آن کس که به پنجره .... غمگین. و آن کس که به جستجوی آزادی است، میان چار دیواری نشسته می ایستد .... چند قدم راه می رود. نشسته .... می ایستد چند قدم راه می رود. نشسته .... می ایستد .... چند قدم راه می رود. نشسته می ایستد .... چند قدم راه می رود. نشسته .... می ایستد چند قدم .... حتی تو هم خسته شدی از این شعر حالا چه برسد به او که .... نشسته می ایستد .... نه ! .... افتاد ! "گروس عبدالملکیان"  ما ، غصه هایمان را شمردیم و به خواب رفتیم باید هم کابوس می دیدیم .. ,افتاد ...ادامه مطلب