شعری که زندگی ست

خاک تپید. هوا موجی زد. علف ها ریزش رویا را در چشمانم شنیدند.. میان دو دست تمنایم روییدی، در من تراویدی. آهنگ تاریک اندامت را شنیدم:    نه صدایم    و نه روشنی.    طنین تنهایی تو هستم،    طنین تاریکی تو. نوشته شده در چهارشنبه ۱۳٩۳/۱۱/۸ساعت ۱٠:۱۱ ‎ب.ظ توسط میمنظرات () |,طنین ...ادامه مطلب