شعری که زندگی ست

معاهده‌ی ما ترکمن‌چای نبود عهد ساده‌ی نوشیدن چای بود در عصرهایی که حسابش از تاریخ معاصر جداست هرچند خورشید همیشه به دامان غرب پناهنده می‌شود اما روشنایی خانه چشمان تو و گردسوزی ساده بود که شب را به صبح می‌رساند کاغذهای کاهی نه اعلان‌های شهربانی نه اعلامیه‌های مجازات بود کاغذهای کاهی فرصت اندکی بود برای نوشتن، دوست داشتن و نوشتن دوستت دارم خورشید ملاک تمدن نبود وقتی سایه‌روشن پیراهن تو مرزهای شرق و غرب را معین می‌کرد کشف حجاب نه به ضرب و زور و دستور شاه که تواقفی دوجانبه بود بین آرمان‌گرایی من و سست‌عنصری دکمه‌های پیراهنت که زود وا دادند و دست تو را رو کردند و این سقف خواسته‌های من بود همین شد ,معاهده,نوشیدن,چای ...ادامه مطلب